Τσινάρι

Το βορειοδυτικό κομμάτι της Άνω Πόλης, το οποίο ορίζεται πάνω από Διοικητήριο και την οδό Ολυμπιάδος, διατηρεί ακόμα την τουρκική του ονομασία «Τσινάρι», από τον πλάτανο (çinarli) που βρισκόταν στην κεντρική του πλατεία. Πρόκειται για μία περιοχή που διατηρεί τον παραδοσιακό χαρακτήρα στην αρχιτεκτονική των σπιτιών και τους δρόμους της, καθώς ήταν η μοναδική που διασώθηκε από την πυρκαγιά του 1917 που είχε καταστρέψει σχεδόν όλη τη Θεσσαλονίκη.

Η πεζοπορία στα στενά της, στο καλντερίμι με τα αδιέξοδα και τα σοκάκια που ανεβοκατεβαίνουν προς και από τα Κάστρα, δίνει την εντύπωση ταξιδιού στον χρόνο, καθώς πιστεύεις πως βρίσκεσαι σε μια πόλη του 19ου αιώνα, λίγες μόλις εκατοντάδες μέτρα πάνω από το πολύβουο κέντρο της σύγχρονης μεγαλούπολης. Ο πλάτανος που ονομάτισε τη γειτονιά σκίαζε την παλαιότερη δημόσια οθωμανική κρήνη της Θεσσαλονίκης («Κρήνη του Μουράτ Β'»), η οποία μέχρι και σήμερα δροσίζει τους περαστικούς, ενώ το ομώνυμο καφενείο-ουζερί λειτουργεί εκεί από το 1885 σε ένα κτίριο που θεωρείται ως το τελευταίο δείγμα καταστήματος της οθωμανικής περιόδου εκείνων των χρόνων.

Περιδιαβαίνοντας το Τσινάρι και δίχως συγκεκριμένο προορισμό, ο επισκέπτης θα γεμίσει με εικόνες μιας άλλης Θεσσαλονίκης. Χρωματιστής, ζωντανής αλλά και ιστορικής και λαογραφικής, από το ένα κτίσμα Μακεδονικής και Βαλκανικής αρχιτεκτονικής στο επόμενο και από τον λιθόστρωτο λαβύρινθο ως τα μνημεία της τελευταίας οθωμανικής περιόδου και την Αγία Αικατερίνη, το Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO του 14ου αιώνα. Μία από τις καλύτερες βόλτες της πόλης, έχοντας πάντα στο οπτικό πεδίο τη θάλασσα και το κέντρο της.