Σκοτεινά («Μόρνα»)

Το εγκατελειμμένο χωριό της Πιερίας σε υψόμετρο 700 μέτρων διαθέτει μία παράξενη ιστορία και μπορεί να τη διηγηθεί στους επισκέπτες των άδειων, εδώ και περισσότερο από σαράντα χρόνια, σπιτιών του. Γνωστό από τον 19ο αιώνα με την ονομασία «Μόρνα», το οποίο στα τουρκικά σημαίνει «σκοτεινός τόπος», γνώρισε μεγάλη άνθηση και λειτουργούσε ως ενδιάμεσος σταθμός που ένωνε, μέσω του δρόμου της εποχής, τη Δυτική Μακεδονία με την Κατερίνη. Το 1926 μετονομάστηκε στα ελληνικά ως «Σκοτεινά», διατηρώντας την απόδοση που οφείλεται στην απουσία ήλιου λόγω της πυκνότατης βλάστησης και των γεωγραφικών χαρακτηριστικών της περιοχής.

Τα Σκοτεινά υπήρξαν έδρα εργοστασίου ξυλείας, το οποίο εκμεταλλευόταν τη διάσημη οξιά του γύρω δάσους, που χαρακτηριζόταν ως μία από τις ποιοτικότερες στον κόσμο. Το κλείσιμο του εργοστασίου τη δεκαετία του 1960 στέρησε πόρους από τους κατοίκους, οι οποίοι μετέφεραν το χωριό λίγα χιλιόμετρα βορειότερα, ονομάζοντας τον νέο οικισμό «Φωτεινά», καθώς επέλεξαν έναν τόπο με περισσότερο ήλιο, μακριά από το σκοτάδι που κάλυπτε το παλιό χωριό τις περισσότερες ώρες της μέρας. Η κατάσταση στην οποία αφέθηκε ο παλιός οικισμός, τον οποίο οι ντόπιοι ακόμα αποκαλούν «Μόρνα», είναι πραγματικά εντυπωσιακή και δίνει στον επισκέπτη την εντύπωση πως τα σπίτια κατοικούνται ακόμα. Σε συνδυασμό με την απότομη εκκένωση, στα Σκοτεινά αποδόθηκε από τη σύγχρονη λαϊκή παράδοση ο χαρακτήρας του «στοιχειωμένου χωριού».

Η έκταση χαρίζει μία μοναδική πεζοπορική διαδρομή μέσα στο πυκνό δάσος, με αλλεπάλληλες εκπλήξεις στο φυσικό περιβάλλον και ως αξιοθέατο τον οικισμό και την παραδοσιακή του αρχιτεκτονική. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, το τοξωτό γεφύρι στο Μαυρονέρι, τα ερείπια του κάποτε θαυμαστού εργοστασίου ξυλείας, τα πετρόκτιστα σπιτάκια σπαρμένα ανάμεσα σε δέντρα, πλάι σε χειμάρρους και με τις μυρωδιές των αγριολούλουδων και των μυρωδικών του Ολύμπου κάνουν το δάσος των Σκοτεινών έναν υπέροχο περιηγητικό προορισμό, ο οποίος γίνεται ακόμα πιο συναρπαστικός ως διαδρομή ποδηλασίας.