Περιήγηση στο Κάστρο του Πλαταμώνα

Τόσες φορές είχαμε περάσει δίπλα από το Κάστρο στα ταξίδια Θεσσαλονίκη-Αθήνα και ποτέ δεν το είχαμε επισκεφτεί. Συνεπώς, μας φάνηκε ιδανικός προορισμός όταν βρέθηκε ελεύθερο διήμερο και αναζητούσαμε μια κοντινή εξόρμηση από την πόλη. Το καλοκαίρι είχε τελειώσει, ήδη οι πρώτες βροχές είχαν αλλάξει τη θερμοκρασία σε περισσότερο χειμωνιάτικη, αλλά ήταν ακόμα καιρός για βόλτες.

Φτάσαμε πρωί, σχεδόν μία ώρα από την αναχώρησή μας απ’ το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το πρώτο που μας έκανε εντύπωση ήταν η θέα στον Θερμαϊκό που μας συντρόφευε στο ταξίδι αλλά τώρα τη βλέπαμε από ένα στρατηγικό σημείο που, με βεβαιότητα, επιλέχθηκε από τους κατασκευαστές για να επιτηρεί τα περάσματα σε θάλασσα και ξηρά, τόσους αιώνες πριν. Κουβεντιάσαμε για την ιστορικότητα της κατασκευής, πόσοι στρατοί την είχαν φυλάξει και πόσοι άλλοι είχαν προσπαθήσει να την κατακτήσουν μέσα στον χρόνο κι αυτό εκεί, αγέρωχο, ζωντανό μνημείο και σημείο αναφοράς όλης της περιοχής.

Γνωρίζαμε πως πρόκειται για ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα μεσαιωνικά κάστρα της χώρας, μα όταν περνάς την επιβλητική είσοδο δεν είσαι προετοιμασμένος για το συναίσθημα που σε μεταφέρει άμεσα στη μεσαιωνική ατμόσφαιρα που φαίνεται να κουβαλούν τα κτίσματα μέχρι και σήμερα. Περπατώντας στα μονοπάτια, ξέροντας πως έχουν περπατηθεί από αναρίθμητους ανθρώπους άλλων εποχών, αφήνεσαι να φανταστείς πανοπλίες, τόξα, ξύλινα βαρέλια και οτιδήποτε γνωρίζεις από τις ταινίες εποχής και τα βιβλία που έχεις διαβάσει για τον μεσαίωνα. Περάσαμε στην κεντρική αυλή και ξαναείδαμε τη θάλασσα από τα τείχη, πριν τη θαυμάσουμε και πάλι από ένα παρακείμενο καφέ όπου ξεκουραστήκαμε και ανταλλάξαμε απόψεις για τις εντυπώσεις του καθενός και της καθεμιάς από την περιήγηση στο Κάστρο του Πλαταμώνα, καθώς όλοι μας το επισκεπτόμασταν για πρώτη φορά.

Το απόγευμα ο ήλιος έδινε μια ψευδαίσθηση καλοκαιριού και η κρυστάλλινη θάλασσα μας καλούσε για μια βουτιά, στη διπλανή παραλία που τους θερινούς μήνες ελκύει πολλούς επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Δεν το τολμήσαμε, καθώς το αεράκι μας υπενθύμιζε πως το φθινόπωρο είχε μπει για τα καλά, αλλά και επειδή κανείς δεν είχε μαζί του εξοπλισμό για μπάνιο στη θάλασσα. Βλέποντας, πάντως, τη μαγευτική εικόνα της παραλίας δίπλα στο Κάστρο και την καθαρότητα της ακτής ανανεώσαμε το ραντεβού μαζί της για το επόμενο καλοκαίρι. Νύχτωνε και τα τοπικά γλυκά που πήραμε μαζί μας στο αυτοκίνητο ήταν το ιδανικό τελείωμα πριν την επιστροφή μας στην Κατερίνη, όπου θα περνούσαμε τη βραδιά.

Το επόμενο πρωινό μας βρήκε να σουλατσάρουμε στους δρόμους της πόλης και να πίνουμε τους καφέδες μας στο Δημοτικό Πάρκο, υπό τους ήχους των νερών που μας ξάφνιασαν, σαν φυσικό τοπίο μιας πηγής στο βουνό στο κέντρο της Κατερίνης. Ανεβήκαμε το μεσημέρι προς τον Παλαιό Παντελεήμονα, έναν παραδοσιακό οικισμό σε κοντινή απόσταση, για τον οποίο μας είχαν δοθεί καλές συστάσεις για φαγητό.

Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν πως ο Παλαιός Παντελεήμονας μοιάζει σαν βγαλμένος από πίνακα ζωγραφικής, με πλακόστρωτα σοκάκια, πετρόχτιστα σπίτια με κεραμοσκεπές και τόσο καλοδιατηρημένος που φαίνεται σαν να έχει μείνει στις αρχές του 20ού αιώνα και ίσως ακόμα παλαιότερα. Η επιλογή μας αποζημίωσε, δοκιμάσαμε τοπικές πίτες, κατσικάκι και τοπικό, κόκκινο κρασί, ενώ μεγάλη εντύπωση μας έκανε ο ιδιαίτερα φιλόξενος, χαλαρός και φιλικός τρόπος εξυπηρέτησης, που δεν θύμιζε ταβέρνα τουριστικής περιοχής αλλά μιας οικογενειακής επιχείρησης. Όπως το περιμέναμε, δηλαδή.

Αν είχαμε την έμπνευση να επισκεφτούμε την περιοχή σε ζεστότερη εποχή δεν θα αφήναμε την ευκαιρία για μια πεζοπορία στο Φαράγγι του Ενιπέα, που γνωρίζαμε μονάχα από τις εντυπωσιακές φωτογραφίες προηγούμενων επισκεπτών. Προτιμήσαμε να κατεβούμε ξανά ως τον οικισμό του Πλαταμώνα και να περπατήσουμε στο λιμάνι, όσο ο ήλιος μας αποχαιρετούσε πίσω από το βουνό των Θεών. Αποχαιρετήσαμε τον Πλαταμώνα με ένα δείπνο μπροστά στη θάλασσα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, νιώθοντας πως έχουμε ταξιδέψει επί αιώνες και σε μια μακρινή τοποθεσία ενός παραμυθιού, αν και σε μια ωρίτσα ήδη μπαίναμε στη Θεσσαλονίκη με σουβενίρ τις εικόνες και τις γεύσεις που θα έμεναν ως αναμνήσεις μας από εκείνο το όμορφο διήμερο στης ακτές τις Πιερίας.