Επταπύργιο (Γεντί Κουλέ)

Το Επταπύργιο, η οχυρωματική κατασκευή στην Ακρόπολη της Θεσσαλονίκης, χτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα και έκτοτε δεσπόζει στο υψηλότερο σημείο της πόλης. Αποτελείται από δέκα πύργους και μεσοπύργια, με σκοπό την επίβλεψη της περιοχής, τη διαμονή των στρατευμάτων και τη λειτουργία του ως καταφύγιο σε περίπτωση κατάληψης της πόλης. Χτισμένο στη θέση παλαιότερης οχύρωσης, κατά την περίοδο διακυβέρνησης των Παλαιολόγων, βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο των τειχών της Θεσσαλονίκης, στην Άνω Πόλη.

Μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς, το 1430, ανεγέρθηκε ο μεσαίος πύργος και δόθηκε η ονομασία «Γεντί Κουλέ», με την οποία είναι γνωστό το φρουριακό συγκρότημα. Η φράση αποδίδεται στα τουρκικά ως «Επτά Πύργοι», ενώ στην Κωνσταντινούπολη υπήρχε παρόμοιο κτίσμα με την ονομασία «Γεντί Κουλέ», γνωστό ως μία από τις σκληρότερες φυλακές. Το Επταπύργιο υπέστη κατασκευαστικές μεταβολές κατά την οθωμανική περίοδο και ιδιαιτέρως στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν και μετατράπηκε σε φυλακή, με προσθήκες κτιρίων, κελιών και λειτουργικών χώρων.

Με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης διατήρησε τη λειτουργία του ως φυλακή, έως το 1989 που έκλεισε και αποδόθηκε ως μνημείο στο Υπουργείο Πολιτισμού. Σήμερα είναι επισκέψιμο, έτοιμο να διηγηθεί στον επισκέπτη την ιστορία των ανθρώπων που πέρασαν μέσα από τα τείχη του και ιδιαιτέρως αυτών που έζησαν στα υγρά του κελιά.