Αφηρημένο γλυπτό Ζογγολόπουλου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης

Το αφηρημένο γλυπτό στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά σύμβολα της πόλης, συνδυάζοντας την ιστορική της κληρονομιά με τον εκσυγχρονισμό και την εξέλιξη. Δημιουργήθηκε το 1966, μια χρονιά-σταθμό για τη ΔΕΘ, κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από αρχιτεκτονικές αλλαγές που στόχευαν στην ανανέωση της εικόνας της Έκθεσης, προβάλλοντας την ανάπτυξη και τον εκμοντερνισμό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Το γλυπτό, έργο του διακεκριμένου γλύπτη Γιώργου Ζογγολόπουλου, τοποθετήθηκε στην πύλη Σιντριβανιού της ΔΕΘ, με ύψος 17 μέτρα και κατασκευασμένο από κράμα μετάλλου, ένα υλικό που έφερε ο καλλιτέχνης από τη Γαλλία. Το έργο αυτό είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο σε πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, υπογραμμίζοντας την καλλιτεχνική του αξία και την πρωτοτυπία του.

Ωστόσο, όταν πρωτοτοποθετήθηκε, το γλυπτό αντιμετώπισε έντονη κριτική. Οι Θεσσαλονικείς το αποκάλεσαν «σκουριά» λόγω του υλικού του, και «αφηρημένο γλυπτό», καθώς δυσκολεύονταν να κατανοήσουν το αφαιρετικό στυλ του.

Παρά τις αρχικές αντιδράσεις, το γλυπτό του Ζογγολόπουλου απέκτησε με τα χρόνια μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των Θεσσαλονικέων. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη, το έργο συμβολίζει την βιομηχανική ανάπτυξη της Ελλάδας κατά τη μεταπολεμική περίοδο, ενώ αφαιρετικά αναπαριστά τη Νίκη της Σαμοθράκης, συνδέοντας έτσι το παρελθόν με το μέλλον της χώρας.

Σήμερα, το αφηρημένο γλυπτό είναι πλήρως αποδεκτό από την κοινωνία της Θεσσαλονίκης και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πολιτιστικής ταυτότητας της πόλης. Το έργο του Ζογγολόπουλου υπενθυμίζει τη σημασία της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας και της ανάγκης για διαρκή εξέλιξη, καθιστώντας την πόλη της Θεσσαλονίκης ένα ζωντανό παράδειγμα του πώς η τέχνη μπορεί να προκαλέσει, να διχάσει, αλλά τελικά να ενώσει και να εμπνεύσει.