Αρχαιολογικός Χώρος Μίεζας στη Νάουσα

Σημείο αναφοράς για την εκπαίδευση και τη φιλοσοφία στα χρόνια των αρχαίων Μακεδόνων

Η αρχαία πόλη της Μίεζας, που βρίσκεται στον πυρήνα του αρχαίου μακεδονικού βασιλείου, υπήρξε μία από τις σημαντικότερες μακεδονικές πόλεις.

Πήρε το όνομά της από την κόρη του βασιλιά Βέρητα, που ήταν γιος του μυθικού Μακεδόνα. Σύμφωνα με τον μύθο, η Μίεζα ήταν αδελφή της Βέροιας και του Όλγανου, που μεταμορφώθηκε στο ποτάμι Αράπιτσα της Νάουσας. Σε τούμπα της Ύστερης Εποχής Χαλκού, που βρίσκεται κοντά στη μετέπειτα πόλη, εντοπίζονται τα αρχαιότερα κατάλοιπα ανθρώπινης παρουσίας. Η Μίεζα οργανώθηκε και αποκτά αστικό χαρακτήρα στα χρόνια του Φιλίππου Β΄ (359-336 π.Χ.). Από τότε ξεκινά η περίοδος ακμής της, φτάνοντας στο απόγειό της κατά την ελληνιστική εποχή, μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Από τη Μίεζα καταγόταν ο τριήραρχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Πευκέστας.

Στο αρχαιολογικό χώρο της Μίεζας ανήκουν: